Op nrc.nl lazen het volgende interessante artikel van NRC-redacteur Folkert Jensma over sociaal advocaat Ineke van den Brûle, “De sociaal advocaat van nu is een specialist in een netwerk”: https://www.nrc.nl/nieuws/2024/09/09/de-sociaal-advocaat-van-nu-is-een-specialist-in-een-netwerk-a4864945.
Het geeft stof tot nadenken want de sociale advocatuur dreigt het loodje te leggen: Vergrijzing en te weinig instroom van jong talent – dat er vaak al snel weer de brui aan geeft. Hieronder het relaas van Ineke van den Brûle. Lees het: sociaal advocaat is een prachtig vak.
Mr. Ineke van den Brûle hield een rede ter gelegenheid van de jaarlijkse ‘sluitingszitting’ van de Haagse Orde van Advocaten:
“Mijn sociale advocatenpraktijk gaat over dakloze mensen die beboet worden omdat ze op straat slapen of geen ID-bewijs kunnen tonen. Over huurders die veel te hoge huren betalen of een enorme energierekening hebben door hun slecht onderhouden woning; over vrouwen met kinderen, of alleenstaanden, die dreigen hun woning te verliezen door huurachterstand, of door (al dan niet vermeende) overlast of omdat hun ouder(s) zijn overleden met wie zij jaren samenwoonden. Over jongeren en volwassenen die met het strafrecht in aanraking komen, onder wie veel klimaatdemonstranten, dierenrechtenactivisten, protesterende studenten, en krakers van lang leegstaande panden.
Ik werk ruim 35 jaar in de sociale advocatuur. Het leukste en mooiste beroep van de wereld en never a dull moment , riep ik vaak. Zes jaar geleden stond ik voor de keuze: stoppen of doorgaan. Toen werd het mooie kantoor aan de Prinsegracht, waar we 22 jaar werkten, opgedoekt. We werkten er met zes advocaten en een driekoppig secretariaat. Vanwege te hoge kosten ging menig op deze leest geschoeid sociaal advocatenkantoor ter ziele.
Binnengeharkt door collega en oud studiegenoot mr. T., huurde ik een praktijkruimte in een bedrijfsverzamelkantoor op de grens tussen Laak en Schilderswijk. Mijn kantoorkosten slonken met meer dan 70 %. Collega T. helpt nieuwkomers met digitaliseren. We zitten daar met 10 advocaten op één gang, de 4e etage, bijna allemaal eenpitters. Hoe wij, van de Haagse Zuidas , als min of meer toevallige verzameling eenpitters samenwerken en ons verzetten tegen het eenzijdige beeld van de eenzame eenpitter, die in een donkere bezemkast en chaos alom een belabberde praktijk voert, ga ik u zo vertellen.
Deze week kwam een jonge ganggenote mijn kamer ingestormd: “Het is zo stervensdruk dat ik niet meer weet waar ik moet beginnen! Ik kan zo moeilijk nee zeggen, die mensen moeten toch geholpen worden, en aan declareren kom ik al helemaal niet meer toe“.
Ik neem u vanmiddag mee naar de wereld van de sociale advocatuur. Ik kom slechts toe aan het openen van enkele deurtjes zodat u enig idee heeft wat er zoal speelt in de wereld die draait om cliënten in veelal kwetsbare posities, en in mijn praktijk van het demonstratierecht ook om vooral bezorgde burgers. Al kan ik maar één van u met deze rede enthousiast maken voor de sociale advocatuur, dan is mijn missie geslaagd. Want: twee weken geleden rinkelden opnieuw de alarmbellen: uit cijfers van het Kenniscentrum van de Raad voor Rechtsbijstand blijkt dat vooral jonge sociaal advocaten het vak weer snel verlaten.”
Lees verder door Ineke’s rede hieronder te downloaden.
