Uit Historiek: “De visie van Muntinghe doopt de auteur ‘humanitair kolonialisme’. Maar al in zijn inleiding wijst hij erop dat ‘dit begrip een interne tegenstelling is, omdat kolonialisme met zijn ongelijke machtsverhouding tussen kolonisator en gekoloniseerde nu eenmaal per definitie niet humanitair is’. Geen wonder dat we de hoofdpersoon, Muntinghe, vaak en langdurig zien worstelen met wat hij juist acht en wat hem in de omstandigheden van zijn tijd als haalbaar voorkomt.”
Interessant artikel omdat het op een bepaalde manier weer actueel is: Het ‘Zuiden’ blijkt een heel ander perspectief te hebben op de Russische inval in Oekraïne, een Europees land. Veel landen op het zuidelijk halfrond delen niet onze morele verontwaardiging hierover in Europa omdat veel Europese landen nog niet zo heel lang geleden koloniën hadden in Afrika, het Midden-Oosten en Azië.
In de negentiende eeuw, toen de nadagen van het Europese kolonialisme aanbraken, ontstond in het toenmalige Nederlandse Indië (nu Indonesië) de zogenoemde ‘ethische politiek’ om de levensomstandigheden van de oorspronkelijke bevolking te verbeteren. Kan kolonialisme humanitair zijn of is dat een contradictio in terminis?
Lees verder: https://historiek.net/een-onmogelijke-opgave-in-indie-humanitair-kolonialisme/163183/
