Ongelijkheid is een belangrijk onderwerp in de sociale wetenschap en politiek, en terecht. Te grote ongelijkheid kan de sociale cohesie en het maatschappelijk welzijn verzwakken. Globalisering, digitalisering en financialisering hebben de neiging om het machtsevenwicht tussen werknemers en werkgevers steeds meer in de richting van de laatste te verschuiven, wat meer ongelijkheid en polarisatie met zich meebrengt, evenals meer onzekerheid voor werknemers.
Als we naar deze grote mondiale trends kijken, verliezen we soms echter uit het oog hoe complex ongelijkheid is en hoe ze verschilt van land tot land en van tijd tot tijd, waarbij we over het hoofd zien wat compenserende landspecifieke instellingen en factoren kunnen zijn. In de Europese Unie is de ongelijkheid de afgelopen twintig jaar afgenomen. Zelfs in de Verenigde Staten, waar ongelijkheid voorbestemd leek om onverbiddelijk te blijven toenemen, heeft er een kentering plaatsgevonden die samenhangt met een stijgende vraag naar arbeid en dus een grotere onderhandelingsmacht voor werknemers.
Belangrijke factoren
In een recent werkdocument van het Europees Vakbondsinstituut wordt de loonongelijkheid in Europa onder de loep genomen. Het richt zich met name op de manier waarop institutionele bijzonderheden en een grote vraag naar arbeid de onderhandelingspositie van werknemers bij de loonverdeling kunnen versterken en zo de grootschalige trends tegengaan die de onderhandelingspositie van werknemers in de loop der tijd hebben ondermijnd. Inzicht in hoe deze sleutelfactoren vooral werknemers met lagere lonen in de EU nog steeds ondersteunen, is van cruciaal belang wanneer breder wordt nagedacht over manieren om loonongelijkheid te verminderen.
Bron: https://www.socialeurope.eu/wage-inequality-in-europe-and-why-it-is-falling
