Beeld: BBC (http://www.bbc.co.uk/programmes/b006xtc3
Door Bert Breij
Een ministerieel beleidsambtenaar (schaal 15-16) is ook maar een mens. Giechelt ook als je die kietelt. Heeft ook eigen gevoelens en meningen.
Denkt terug aan de vorige minister en schudt de nieuwe de hand. Staat ervoor de nieuwe minister te helpen. De intentie is heel prima. Maar een ambtenaar heeft wel zijn eigen meningen en voorkeuren. Die moet ie dan regelmatig maar verbergen, want hij moet zich schikken in zijn taak. Als hij eerlijk is en echt adviseert dan loopt hij groot risico. Want dat kan best wel eens niet in straatje van de minister uitkomen. En ook niet van de politieke partij of persoon die de minister in het zadel heeft geholpen en de minister in diens nek hijgt. De ministerieel beleidsambtenaar kan inwendig vloekend en tierend merken dat de minister zich niks van hem aantrekt. Hij kan zich daarin gesteund weten door Secretaris-Generaal en zijn Directeur-Generaal. Maar: De beleidsambtenaar heeft van alles op papier gezet. Ook de juridische onhaalbaarheden van wat de minister wil gaan doen. De minister heeft echter een bord voor de kop en voelt macht van de achterliggende partij en dramt door. Plots raken de door de beleidsambtenaar geschreven waarschuwende paperassen in de Kamer. Met overal zwart weggelakte zinnen. Die moeten verwijderd worden en daar komt de tekst van de beleidsambtenaar voor de dag. De minister krijgt er een rolberoerte van, zo kwaad.
Begint nu de ambtenaar te giechelen? Zou best eens kunnen. Er was een parodie, tv-serie, “Yes, Minister”. De beleidsambtenaren zijn er poeslief in.
Maar onderhand. Ook de ministerieel ambtenaar zweert dat hij het ambtsgeheim zal bewaren. Hoe je dat geheim ook zou kunnen interpreteren.
Het zou best kunnen zijn dat de beleidsambtenaren zich een hoedje hebben gelachen. Yes, Minister.
