Door Pieter Hilhorst interviewt Herman Blond in het tijdschrift voor Sociale Vraagstukken:
Als bescherming door de staat onder druk staat en de zelfredzaamheid van individuen toch wat minder groot blijkt te zijn dan gehoopt, klinkt nogal eens de roep om versterking van de gemeenschap. Zo ging het bij de decentralisatie van de jeugdzorg en het delen van de langdurige zorg in 2015. Beleidsmakers en in hun voetspoor politici verwachten veel van de eigen kracht, het sociale netwerk van mensen in de knel.
En met de vergrijzing van de samenleving voor de deur klinkt een vergelijkbaar pleidooi. Als we met het groeiend aantal ouderen dezelfde zorg willen bieden als nu, dan moet in 2040 één op de vier werkenden emplooi vinden in de zorg. Dat is onhoudbaar.
Het idee dat de familie van de oudere als mantelzorgers taken van de professionele zorg kan overnemen, is evenmin overtuigend. Veel mantelzorgers zijn nu al overbelast. Dus is de hoop gevestigd op zorgzame buurten of vitale gemeenschappen. Wat kunnen we daarbij leren van eerdere pogingen om gemeenschappen te versterken?
Lees verder in ‘Sociale Vraagstukken’: https://tinyurl.com/25kujmrw
